Op deze zonnige woensdagochtend vertrekken we samen vanuit Utrecht met trein, metro en bus naar Hendrik-Ido-Ambacht. Vanaf de bushalte wandelen we naar het
opstartpunt voor het traject van vandaag. Via de Dorpsstraat, langs de kerk over een bruggetje en dan verder langs de pruimendijk. Even verder lopen we op de dijk voor de huizen langs. Vlak bij het haventje ontdekken we op een pleintje een scheepsanker met een heel oud gedenkteken refererend aan de eigenaars van de Waterschappen. Het pad loopt omhoog tot we na oversteken van een verkeersweg de brug oversteken naar Alblasserdam. We lopen even stevig door en proberen niet teveel bezig te zijn met het verkeer wat om ons heen raast. Over de brug een trapje naar beneden en dan wandelen we richting het centrum van Alblasserdam. Even rondkijken op het pleintje met enkele winkels, een klein stukje terug maar weer naar een terras, waar we eerst een kop koffie nemen.
In Alblasserdam vervolgt de route een flink stuk langs de Haven. Een prachtig deel gaat over een dijkje langs het water. Aan het eind lopen we toch even over de gewone weg. Een verlenging van het fietspad over de dijk is in de maak, maar daar hebben we nu nog geen profijt van. We bewonderen het “Huis te Kinderdijk” met een prachtig park achter het herenhuis. Helaas is er geen ingang aan de zijde van de dijk dus meer dan gissen over de pracht kunnen we niet. Kinderdijk is overigens volgens een legende ontstaan een gebeurtenis tijdens de Sint-Elisabethvloed in 1421. Tijdens deze ramp kwam er een kindje in een wieg aandrijven en spoelde aan op de dijk. Sindsdien heet de dijk Kinderdijk.
Na een stuk plantsoen en kinderspeelplaats en afslag bij Zwarte Paard slaan we af
richting het beroemde, onder Unesco staande werelderfgoed, Kinderdijk. De rivieren vormden in het verleden een bedreiging voor het laaggelegen land de Alblasserwaard. Door twee concurrerende waterschappen werden eigen afzonderlijke afwateringskanalen aangelegd als tijdelijke opslag van het teveel aan water. Om het laaggelegen land droog te houden werden door de twee waterschappen molens gebouwd, ieder 8 op rij. Duidelijk wel met verschil in type
molen: de een ronde stenen molens, de andere houten met riet bedekte achtkanters. Deze zestien molens horen officieel tot de Kinderdijk. Inmiddels zijn de molens vervangen door sluizen en elektrische gemalen om het land droog te houden. De Kinderdijk is een enorme toeristische trekpleister, niet alleen voor Nederlanders maar ook ontwaarden we er veel buitenlanders waaronder Japanners. Op een bankje met uitzicht op de molens peuzelen we een krentenbol op.
Na de rustpauze lopen we richting het Veer bij Krimpen aan de Lek. Op een strategisch gunstige plek met veel toeristen staat een poffertjes kar, dat laten we ons niet ontgaan en genieten samen van een portie warme poffertjes. Aan het eind van het pad klimmen we de dijk op en lopen langs een hele rij arbeidershuisjes naar de veerpont.
Mooi om te zien die authentieke woningen, niet erg ruim, wel met een achtertuin en prachtig gelegen aan het water. De veerpont laat niet lang op zich wachten. Binnen 10 minuten staan we aan de overkant en lopen langs de Rijsdijk verder. We gaan op zoek naar Café Gezellig, vinden het pand niet, maar wel de afslag “Onder de Waal”. En komen langs een inham en haventje. Trapje op en dan via de Breekade naar de Meent. Na het oversteken van de verkeersweg passeren we volkstuintjes, een schelpenpad en bruggetjes en komen dan in een prachtig park. Op de kaart misschien tegenvallend, in het echt prachtig en met veel groen.
In de zon op een bankje even een boterham voor we verder gaan. Vanuit het park gaat de route een flink deel verder over een fietspad met water aan de kant, bruggetjes en tussen de bomen ontwaren we af en toe een huisje. Op een kruispunt is het nodig de GPS raadplegen. We zitten een klein stukje naast de route, lopen door en pikken de markering ca 50 meter verder weer op het Loetbos in. Langs de Loet kronkelt het pad verder, wat een bijzonder gebied. Een groep zwanen in het gras waar we even van genieten.
De markering is soms onduidelijk of verdwenen. Op een kruispunt twijfelen we, lopen verder maar na een tijdje buigt het pad de verkeerde richting uit. Terug maar naar het kruispunt en dan de andere afslag proberen. Deze brengt ons inderdaad richting de verkeersweg waar volgens de gids een bushalte moet zijn. Dit klopt en na ca 25 km besluiten we hier te stoppen en met de bus terug te gaan naar Utrecht Centraal. Aan de Marianplaats vinden we een gezellig restaurant, genieten van het eten en een wijntje, en besluiten met een volgende afspraak voor november.
Alle foto's van Hendrik-Ido-Ambacht - Zuidbroek
