Als ik de dag na onze wandeling uit het raam kijk en aan deze blog begin, zie ik een grijze lucht. Wat een verschil met het mooie lenteweer gisteren bij het wandelen.
Mijn vriendin en ik ontmoetten elkaar op het station van Geldermalsen. Zij heeft al een reis van twee uur achter de rug, dus koffie is welkom. De stationsrestauratie trekt ons niet aan, maar de vorige keer hebben we naast het station een restaurant gezien waar we naar op weg gaan. Ramen donker, deur gesloten. Terug naar het station of gokken op een mogelijkheid aan het eind van de spoorlijn, waar we toch langs moeten lopen om de route weer op te pakken. We besluiten het laatste en dat pakt heel goed uit. Terras aan het water en in de zon. Een paar andere wandelaars zitten daar al aan de koffie met taart. Dat bestellen wij dus ook en genieten even van het zonnetje.
Vanaf het restaurant zien we de rood-witte markering en gaan op weg. Een stukje door het dorpje en dan de Meersteeg op. Al snel vallen ons de eerste bloeiende fruitbomen op. Hiervoor zijn we gekomen en het seizoen is dus op dit traject precies goed. Na ca. 2 km
stuiten we op een verkeersweg, geen markering te zien. Aan de hand van de kaart in de gids besluiten we een klein stukje terug te lopen. Ja hoor, een gemiste afslag. Markering niet op de weg aangegeven maar aan het hek voor het weiland. Blij dat we even zijn omgekeerd, want het pad wat nu volgt loopt temidden van de fruitboomgaarden waarvan al een groot deel in bloei. Fantastische aanblik. Na het oversteken van de N833 lopen we ongeveer 2 km over een slingerend graspad met een sloot aan onze rechterhand. Als we bij klimtoestellen komen, onderdeel van een soort van bootcamp, slaan we af richting de Put van Buren. Adembenemend met diverse waterplassen met riet. Dit natuurgebied bij Buren is ontstaan doordat kleigrond in kleine klompjes werd omgespit (tichelen) ten behoeve van de baksteen industrie. Daardoor is er nu bijzondere vegetatie, en dat levert wel 25 soorten dagvlinders in dit gebied. Maar daarvoor is het nog een beetje te vroeg in het jaar.
Vanuit het natuurgebied wandelen we Buren in. Hier zijn we al eens geweest toen we het Maarten van Rossumpad liepen. Een richtingaanwijzer leidt naar een moskee. Op een klein pleintje rusten we eerst even op een bankje in de zon. De moskee valt wat tegen. Langs de molen over de wal rond Buren, met nog een paar oude kanonnen, gaat de route verder richting Erichem. Een dorp bekend om z’n fruitteelt. Langs Kerk-Avezaath gaat het verder naar Zoelen waar we helaas niet in kasteel Zoelen mogen, maar wel even een rondje lopen om het van verschillende kanten te bewonderen.
Lopend over het Zoelense Pad richting Tiel verwonderen we ons over met gaas ingepakte beukenbomen. Vreemd. Zou dat zijn om de bast tegen zonlicht te beschermen?
Nog een klein stukje en we lopen Tiel in. Door een park langs huizen met het autolawaai van de A15 in onze oren. Mooie huizen en park, maar van die langsrazende auto zou ik gek worden. In het centrum gaan we op zoek een terras in de zon om nog even na te genieten van deze prachtige route en lentedag. Na het eten blijkt er vertraging op het spoor te zijn richting Utrecht. Inzet van bussen verlicht gelukkig de tegenslag. Toch nog binnen redelijke tijd thuis, moe maar voldaan.
Alle foto's van Geldermalsen - Tiel
