Dag 6 : Nieuwpoort - Lexmond

De hele voorgaande week hebben we de weerberichten in de gaten gehouden. Iedere dag verandert de voorspelling. We wagen het erop en gaan ervan uit dat we er samen een gezellige wandeldag van maken.

Met de bus komen we uit op het pleintje in Nieuwpoort met z’n prachtige stadhuis en op de hoek een restaurant. Dit herinneren we ons van de vorige etappe. Plan is dan ook om hier te starten met een kop koffie.

Helaas is het pand net van eigenaar gewisseld en nog niet geopend. We lopen de straat in waar onze route verdergaat. Aan de overkant ontdekken we een bakkerswinkel, wie weet kans op wat lekkers en koffie. We turen door de ruit even naar binnen en zien een gezellig ingericht lokaal winkeltje. Op een bordje staat aangekondigd dat er begeleide zorg medewerkers werken en het even langer kan duren voor je aan de beurt bent om geholpen te worden. Geen punt, we lopen naar binnen en vragen of ze ook koffie serveren. Ja hoor en ook lekkere appletaart erbij. We nemen plaats op een bankje en krijgen een flinke kop met koffie en appeltaart voorgezet, beide smaken prima. Op ons verzoek mogen we zelfs even van het toilet achter de winkel gebruik maken.

Terug op straat blijkt het te miezeren. Vol goede moed lopen we het dorp uit. Een grasweg tussen twee sloten in loopt parallel langs de autoweg, gelukkig ver genoeg weg zodat we er geen hinder van ondervinden. In de verte zien we een molen, we lopen er over de grasweg recht op af. Onderweg verbazen we ons dat er hele grote

schelpen naast het pad liggen. Aan de rand van het pad ligt afgesneden riet, waarschijnlijk zijn de sloten schoongemaakt. Waar zouden die schelpen vandaan komen vragen we ons af. Ondertussen gaat het steeds harder regenen en besluiten we onze regenkleding toch maar aan te trekken, regenbroek of cape. Het waait nogal dus het kost even moeite om de cape om te doen. Om klapperen van de cape tijdens het lopen te voorkomen moet deze met de handen aan de onderkant vastgehouden worden. Gelukkig hebben we handschoenen bij ons om bevriezing van de handen te voorkomen. Bij de Westermolen staan we even stil om deze te bekijken. Het is een wipmolen die zijn naam te danken heeft aan het bovenhuis dat bij stevige wind op en neer wipt. Het bovenhuis kan ook "in de wind" gedraaid worden.

We lopen om de molen heen, langs een particulier huis en vervolgen het pad opnieuw langs een sloot. Gelukkig lopen we niet meer tegen de wind in, dat scheelt en is iets aangenamer. De capuchon kan zelfs weer even af en we kunnen weer naast elkaar lopen. Aan weerskanten prachtige wilgenbomen. Bij de Boonevlietweg steken we de weg over en lopen een stukje parallel aan de weg. Daarna slaan we af richting Ameide. Jammer dat een deel verhard is

en auto’s langs ons rijden. In Ameide hebben we gepland om te lunchen. Er zijn diverse eetgelegenheden en we verheugen ons op erwtensoep, lekker met dit koude natte weer. Via een pleintje met uitzicht op het stadhuis, en langs een prachtige straat met patriciershuizen omhoog naar de Lek, hopen we bij een lunchgelegenheid te komen. De tijd van het jaar zit niet mee, alles is dicht vanwege seizoen of verbouwing. Via googlemaps ontdekken we Het Spant wat volgens de site open moet zijn. Terug door het dorp komen we aan bij Het Spant, een soort multicultureel gebouw met ervoor een terras. Helaas ook deze potdicht. Wel een tijdelijke voorziening voor basisschoolleerlingen. Toch maar even zitten op het terras en een boterham opeten. Dat lukt niet helemaal, het begint weer te regenen. Onder een afdak schuilen we even tot we merken dat het iets minder hard regent en we de route willen vervolgen.

We lopen de dijk op langs de weg tot aan het dorpje Sluis. Bij de bushalte gaan we de dijk af en lopen door de polder richting Zouweboezem. Wat een prachtig gebied, hier

zouden we wel wat langer willen blijven om rond te wandelen. De regen en nog af te leggen route maakt dat we doorlopen. Riet aan alle kanten, zoeken naar vogels. De purperreiger, blauwborst en roerdomp komen hier voor. In een uitkijk post met uitzicht over het water en rietvelden schuilen we even. Als de regenpiek volgens buienalarm afneemt gaan we verder langs de Zouwenkade. Om ons heen grienden, rietlanden en grasland. Wat een mooi natuurgebied. Hier willen we nog wel eens terugkeren als het mooier weer is.

Het laatste gedeelte naar Lexmond gaat weer over de dijk. Uitkijken voor passerende auto’s. Nat komen we aan in Lexmond en duiken het bushokje in. Nog een kwartiertje wachten voor we in kunnen stappen op weg naar Utrecht. Onze jassen en broeken zijn flink nat. In de bus hangen we de jassen over de rugleuning om te drogen. Later in een gezellig restaurant in het centrum van Utrecht warmen we nog meer op en maken een vervolgafspraak voor in januari 2019.

Alle foto's van Nieuwpoort - Lexmond

Dag 5 : Lekkerkerk - Nieuwpoort

Op Utrecht CS treffen we elkaar om samen de bus naar Zuidbroekse Molen (Lekkerkerk) te nemen. Een rit van een uur, maar gebrek aan gesprekstof hebben we niet, dus de tijd vliegt om. Tegen 11 uur stappen we uit de bus en maken ons klaar voor een nieuw traject.

Het fietspad waar we langs moeten gaan is gelukkig open, de weg ernaast is afgesloten vanwege asfalteer werkzaamheden. Bij het lintdorp Zuidbroek steken we de weg over richting de manege en lopen ruim 1,5 km langs een smalle weg met prachtige

monumentale panden en boerderijen aan weerzijden. De panden zijn bereikbaar via een eigen brugopgang en de meeste woningen zijn omsloten door water. Wat een rust, ruimte en prachtig Nederlands landschap. We kijken onze ogen uit en genieten, zon in het gezicht en lichte wind in de rug. We wandelen niet rechtstreeks naar Bergambacht, maar maken nog een omweg via Kadijk. Wel even de weg oversteken en in Kadijk afslaan naar het dorp Bergambacht. Het dorp ligt op een heuvel, een donk welke ca 3 meter boven de omgeving uitsteekt. Lastig om zelf te constateren, we zien wel glooiend landschap en iets wat lijkt op een grasdijk.

In het centrum van Bergambacht, bij Pleinstraat, is het de bedoeling af te slaan en

het dorp zo te verlaten, maar eerst nemen we de tijd voor koffie en lekker appelgebak in een chocolaterie op de hoek. Kronkelend door een aantal straten van Bergambacht komen we uit op de weg Tussenlanen, vergelijkbaar met de eerder gelopen weg waarlangs allemaal prachtige karakteristieke panden liggen. Bij de Bergweg slaan we scherp af en wandelen naar Ammerstol over het Broekselaantje. Ammerstol ligt langs de Lek, een paar kilometer van Schoonhoven. Aan het eind van Ammerstol wandelen we omhoog de dijk op. Gelukkig is het niet al te druk met verkeer op de dijk.

Op een uitzicht punt over de Lek zitten we een tijd te genieten op een bankje in de zon, eten een boterham en kijken naar een afvalwagen die via een schuine helling afdaalt naar een parkeerplaats langs het water. We zien geen afvalbakken staan, dus vragen we ons wat ze daar moeten doen. Beide heren met hun geel oplichtende bescherm kleding stappen uit de wagen, maken van afstand een foto van de truck met de Lek op de achtergrond. Een van hen leunt tegen de wagen en poseert opzichtig.

We lopen verder langs de dijk. Volgens de route moeten we doorlopen tot het oversteekpunt met de veerboot. Schoonhoven staat bekend om zijn zilverwerk, en wordt ook wel “ zilverstad” genoemd. Vroeger hadden de zilversmeden hun eigen gilde. Natuurlijk maken we een rondje door het dorp, langs de kerk die helaas niet open is. Een gezellige gracht, het water versierd met bogen over het water. Uiteindelijk lopen we terug naar de Lek en steken met de veerpont de Lek over. Daar lopen we onder aan de dijk tot Nieuwpoort. Dit dorp is bekend als vestingstad en de geschiedenis in gegaan door "Slag bij Nieuwpoort" in 1600. De vesting is herkenbaar

aan de vestingwal die we betreden door een stenen trap naar boven. De wal kent een stervorm rond het dorp. Een grote kudde schapen loopt vrij rond, een hond houdt de kudde bij elkaar. Na driekwart van de vestingwal lopen we het dorp in, langs het stadhuis met waterpoort. Hier vinden we ook de bushalte naar Gorinchem. Tijd genoeg om nog een stuk richting Achterland te lopen waar nog een halte moet zijn. Echter blijkt dat bij deze bushalte de middagritten zijn vervallen. Snel gaan we terug. Vlak bij de halte in het centrum komt de bus ons achterop en na het geven van een stopteken mogen we instappen. De chauffeuse geeft aan voor te zijn op schema, vandaar dat we al voor de halte mogen instappen.

Na een rit van een half uur arriveren we in Gorinchem. Vanaf het NS-station is het niet ver naar het centrum waar we heerlijk eten. Iets bijzonders dit keer: kangoeroe en dat smaakt prima!

Alle foto's van Lekkerkerk - Nieuwpoort

Dag 4 : Hendrik Ido Ambacht - Zuidbroekse Molen (Lekkerkerk)

Op deze zonnige woensdagochtend vertrekken we samen vanuit Utrecht met trein, metro en bus naar Hendrik-Ido-Ambacht. Vanaf de bushalte wandelen we naar het

opstartpunt voor het traject van vandaag. Via de Dorpsstraat, langs de kerk over een bruggetje en dan verder langs de pruimendijk. Even verder lopen we op de dijk voor de huizen langs. Vlak bij het haventje ontdekken we op een pleintje een scheepsanker met een heel oud gedenkteken refererend aan de eigenaars van de Waterschappen. Het pad loopt omhoog tot we na oversteken van een verkeersweg de brug oversteken naar Alblasserdam. We lopen even stevig door en proberen niet teveel bezig te zijn met het verkeer wat om ons heen raast. Over de brug een trapje naar beneden en dan wandelen we richting het centrum van Alblasserdam. Even rondkijken op het pleintje met enkele winkels, een klein stukje terug maar weer naar een terras, waar we eerst een kop koffie nemen.

In Alblasserdam vervolgt de route een flink stuk langs de Haven. Een prachtig deel gaat over een dijkje langs het water. Aan het eind lopen we toch even over de gewone weg. Een verlenging van het fietspad over de dijk is in de maak, maar daar hebben we nu nog geen profijt van. We bewonderen het “Huis te Kinderdijk” met een prachtig park achter het herenhuis. Helaas is er geen ingang aan de zijde van de dijk dus meer dan gissen over de pracht kunnen we niet. Kinderdijk is overigens volgens een legende ontstaan een gebeurtenis tijdens de Sint-Elisabethvloed in 1421. Tijdens deze ramp kwam er een kindje in een wieg aandrijven en spoelde aan op de dijk. Sindsdien heet de dijk Kinderdijk.

Na een stuk plantsoen en kinderspeelplaats en afslag bij Zwarte Paard slaan we af

richting het beroemde, onder Unesco staande werelderfgoed, Kinderdijk. De rivieren vormden in het verleden een bedreiging voor het laaggelegen land de Alblasserwaard. Door twee concurrerende waterschappen werden eigen afzonderlijke afwateringskanalen aangelegd als tijdelijke opslag van het teveel aan water. Om het laaggelegen land droog te houden werden door de twee waterschappen molens gebouwd, ieder 8 op rij. Duidelijk wel met verschil in type

molen: de een ronde stenen molens, de andere houten met riet bedekte achtkanters. Deze zestien molens horen officieel tot de Kinderdijk. Inmiddels zijn de molens vervangen door sluizen en elektrische gemalen om het land droog te houden. De Kinderdijk is een enorme toeristische trekpleister, niet alleen voor Nederlanders maar ook ontwaarden we er veel buitenlanders waaronder Japanners. Op een bankje met uitzicht op de molens peuzelen we een krentenbol op.

Na de rustpauze lopen we richting het Veer bij Krimpen aan de Lek. Op een strategisch gunstige plek met veel toeristen staat een poffertjes kar, dat laten we ons niet ontgaan en genieten samen van een portie warme poffertjes. Aan het eind van het pad klimmen we de dijk op en lopen langs een hele rij arbeidershuisjes naar de veerpont.

Mooi om te zien die authentieke woningen, niet erg ruim, wel met een achtertuin en prachtig gelegen aan het water. De veerpont laat niet lang op zich wachten. Binnen 10 minuten staan we aan de overkant en lopen langs de Rijsdijk verder. We gaan op zoek naar Café Gezellig, vinden het pand niet, maar wel de afslag “Onder de Waal”. En komen langs een inham en haventje. Trapje op en dan via de Breekade naar de Meent. Na het oversteken van de verkeersweg passeren we volkstuintjes, een schelpenpad en bruggetjes en komen dan in een prachtig park. Op de kaart misschien tegenvallend, in het echt prachtig en met veel groen.

In de zon op een bankje even een boterham voor we verder gaan. Vanuit het park gaat de route een flink deel verder over een fietspad met water aan de kant, bruggetjes en tussen de bomen ontwaren we af en toe een huisje. Op een kruispunt is het nodig de GPS raadplegen. We zitten een klein stukje naast de route, lopen door en pikken de markering ca 50 meter verder weer op het Loetbos in. Langs de Loet kronkelt het pad verder, wat een bijzonder gebied. Een groep zwanen in het gras waar we even van genieten.

De markering is soms onduidelijk of verdwenen. Op een kruispunt twijfelen we, lopen verder maar na een tijdje buigt het pad de verkeerde richting uit. Terug maar naar het kruispunt en dan de andere afslag proberen. Deze brengt ons inderdaad richting de verkeersweg waar volgens de gids een bushalte moet zijn. Dit klopt en na ca 25 km besluiten we hier te stoppen en met de bus terug te gaan naar Utrecht Centraal. Aan de Marianplaats vinden we een gezellig restaurant, genieten van het eten en een wijntje, en besluiten met een volgende afspraak voor november.

Alle foto's van Hendrik-Ido-Ambacht - Zuidbroek

Dag 3 : Hoogvliet - Hendrik Ido Ambacht

Na een vlotte treinreis stappen we uit op metrostation Rotterdam Zalmplaat. Even zoeken welke kant we op moeten en dan zijn we op weg naar het startpunt van dit traject bij de grasdijk langs de Oude Maas. Het overstapje is er niet meer, maar het dijkje is herkenbaar. In de nieuwe gids van het Grote Rivierenpad zijn ook de wandelknooppunten opgenomen. We merken al gauw dat dit helpt bij onduidelijke afslagen, een prima verbetering.

Wandelend langs het terrein van het Delta ziekenhuis komen we uit bij een haventje

waar we even omheen lopen voor we verder kunnen langs de oever. De Oude Maas wordt druk bevaren, we zien met regelmaat grote tankers langskomen. Over een brede grasstrook bereiken we de haven met veerpont naar Oud Beijerland. Hier maakt ons pad een scherpe bocht en gaat helemaal om de haven heen. Even genieten van het uitzicht over de Oude Maas. Daarna tijd voor ons eerste kopje koffie mét appeltaart. We schuiven op het terras in een paar luxe stoelen, zakken onderuit en genieten even van de zon. Heerlijke temperatuur, beter dan voorspelt, zo eind augustus.

Het pad om de haven heen is beplant met knotwilgen en geeft aan de haven een

natuurlijke aanblik. Zodra we om de haven heen zijn gelopen komen we in een verrassend mooi gebied, de grienden. Smalle paden met aan weerszijde knotwilgen. Naast de paden modderig natte grond met af en toe een smalle of brede sloot met wilgen of rietstengels. Over de sloten heen houten bruggetjes. Verbazingwekkend hoe die oude knotwilgen nog steeds overeind staan terwijl de stam aangevreten en verdord is. Met zelfs flinke gaten erin terwijl aan de bovenkant groene wilgentenen groeien. We passeren de Eendenkooi Klein Profijt. Het wandelpad erdoorheen slaan we over, maar is wel erg aanlokkelijk.

Een poos lopen we verder langs een golfterrein tot we weer bij de Oude Maasoever uitkomen. Even verderop is een splitsing met de B-variant, het Erasmuspad. Onze route

gaat verder langs de oever, soms gras of over een houten vlonderpad. Opnieuw volgt een stuk door de Grienden tot we op de hoek bij een dam met een lichttorentje uitkomen. Een bank in de zon met prachtig uitzicht lokt, helaas al bezet. Dan maar verder lopen over de Achterzeedijk door een langgerekt park, de Jan Gerritse polder, aan de grens van Barendrecht. Boven op de heuvel zien we jongelui zitten. Via een schelpenpad dat om de heuvel heen kronkelt komen we boven en genieten van het uitzicht. Aan de ene kant de Oude Maas, aan de andere kant uitzicht over Barendrecht. Bovenop de heuvel staat een kunstwerk, Hill Mirror, waar we ons in spiegelen. Op een rij stoeltjes nemen we tijd voor een boterham.

Door het park naderen we de A29, een minder mooi stuk waar we over heen moeten vóór de rust terugkeert. Na het pannenkoekhuis, niet geschikt voor een break met koffie, lopen we langs een speeltuin met een minispoorlijn dat we een tijdje blijven volgen door het bos. We kruisen zowaar een spoorweg overgang in het bos en een rangeerterrein voor onderhoud. Al ziet de spoorlijn er door het gras tussen de rails niet echt onderhouden uit.

Op naar Heerjansdam, hier gaat de Oude Maas over in de Waal. Het is even zoeken naar de route, maar we krijg een tip van een dame in rolstoel die haar hondje aan het uitlaten is. De route gaat verder langs de Waal. Wij wijken af naar het pleintje bij de kerk, waar we bij een snackbar op het terras van een ijsje genieten. Jammer genoeg is

het pad vlak langs de Waal geblokkeerd, gevaarlijk door omgevallen bomen. Langs de weg bereiken we het spoor. Onder de spoortunnel door en dan wel verder langs de Waal. Aan beide kanten zien we door de weilanden heen een prachtig wandelpad lopen. Waarom onze route dan een kilometer langs een asfaltweg gaat is ons niet duidelijk, een gemiste kans. Voorbij de bocht zien we een recreatiegebied met parkeerplaats en zelfs een trap het water in voor de zwemliefhebbers. De huizen langs de weg hebben aan het water vaak nog een eigen steiger en zitje om van te genieten. In Rijsoord kijken we uit naar het beeldje van een jongen die herinnert aan de vlasteelt en oogst, maar vinden het niet.

Over de snelweg heen en daarna nog ca 2 kilometer naar Hendrik-Ido-Ambacht, ons eindpunt van dit traject. Niet het mooiste deel van de route. Auto’s razen langs ons heen. In het dorp zien we al snel een bushalte. Het is niet de halte we op het oog hadden in de planning, maar bus 92 bracht ons toch vlot naar station Lombardije, vanwaar we de trein nemen richting Utrecht. Op station Utrecht vulle we onze magen in de bistro, zodat we voldaan het laatste stukje van onze reis naar huis kunnen afleggen.

Alle foto's van Hoogvliet - Hendrik-Ido-Ambacht

Dag 2 : Maassluis - Hoogvliet

De zomer en het zonnige weer duurt al weken en ook vandaag gaat het flink warm worden: zo'n 30 gr. Vroeg op pad, want vrij reizen kan in de zomer ook voor 9 uur. We ontmoeten elkaar op het perron in Utrecht voor de trein naar Leiden. Normaal zouden we reizen via Rotterdam, maar bij Gouda ligt al het treinverkeer plat vanwege werkzaamheden. Als we stilstaan op tussenstation Bodegraven wordt iedereen gesommeerd uit de trein te gaan. Onduidelijk waarom. Informatie krijgen we niet en we moeten zelf uitzoeken wat er gaat gebeuren. Het is bloedheet op het perron en tot overmaat horen we via medereizigers dat deze trein teruggaat naar Utrecht en het wachten wordt op de volgende. In de luwte van een wachthokje zoeken we de impact van de vertraging uit op onze vervolgaansluitingen. Een uur later komt er dan toch echt een trein en komen we veilig in Leiden aan. In Schiedam is het nog zoeken naar de bushalte, maar net op tijd halen we bus 36 naar Den Haag. Na 10 minuten worden we afgezet. Het is 12 uur en nu kan ons wandelen echt beginnen.

Even een stukje terug om de route op te pakken en dan bij de brug een trap naar

beneden om langs het kanaal verder te wandelen naar Maassluis. Een mooi dorp, groter dan Maasland, maar ook weer met de karakteristieke grachtjes en sluizen. Bij de sluis hebben we een prachtig uitzicht op de kerk, de haven en de schepen. Langs de gracht lopen we tot aan de veerpont. Even insmeren met zonnebrand, geld klaar zoeken voor de overtocht en dan het veer op. Natte vloeren, water wordt opgepompt en over het dek gespoten, het blijft gissen waarom.

Na een paar minuten bereiken we de overkant bij Rozenburg. We verwachten op dit

eiland vooral industrie maar dat valt best mee. Best gezellige woonhuizen en mooi uitzicht over de Nieuwe Waterweg, waar diverse grote tankers langs varen. Langs de rand van dit eiland vervolgen we onze route tot we aan de brug waarmee we het Calandkanaal oversteken. Auto’s razen langs ons. Over het fietspad klimmen we omhoog de brug op en steken over. Weer een deel langs de weg tot we de Harmsen brug én de Brielse brug oversteken. We zitten duidelijk in zéér waterrijk gebied!

Brielle laten we liggen en volgen de dijk langs het Blankenburgse Rak naar Zwartewaal. Onderweg passeren we een theehuis midden in een kruidentuin langs het water. Wat een mooi plekje om even bij te komen met een kop verse muntthee en taart.

Voor we weer verder gaan vullen we onze waterflesjes nog even bij, het is best warm. Zwartewaal heeft een prachtig gemeentehuis. De route gaat verder over de Wieldijk naar Heemvliet en aansluitend over een brugje naar Geervliet. Langs een school wandelen we richting de Noorddijk. Even tijd voor een rustpauze. Geen bankje te vinden dus zittend in het gras eten we onze boterhammen op. Een vrouw die haar hond aan het uitlaten is waarschuwt dat we op een honden-uitlaatplek zitten. Het blijkt dat de gemeente weinig aan voorziening doet, wel hondenpoep stofzuiger maar geen bankjes. Ze is daar behoorlijk verontwaardigd over.

Het is best warm als we langs de Noorddijk lopen richting Spijkenisse. De route markering is onduidelijk dus volgen we zoveel mogelijk de weg. We herkennen de gevangenis, het haventje zit verstopt achter het groen. In de schaduw van de bomen wandelen we over een recreatiestrook. Aan het eind buigt het pad af een bosstrook in, wat een verademing. Een heel mooi gedeelte volgt door het bos.

De weg voert om Spijkenisse heen, weer een onduidelijk punt of we over een voetpad of over de dijk naar de brug moeten lopen. Dat laatste was achteraf de bedoeling.

Als we bij de brug aankomen is deze net omhoog getakeld om schepen door de laten. Bij een overgebleven toegangspoort van een oude brug blijven we even genieten van het spektakel hoe de schepen onder de brug doorvaren. Uiteindelijk wandelen we zelf ook over de brug richting Hoogvliet. De route voert langs het water, maar is onduidelijk aangegeven. Oude en nieuwe route lopen door elkaar. Aan deze kant ook een poort van de oude brug, daar kunnen we niet langs. Bij een huis aan het water ontdekken we een met gras overgroeide trap, de oude route. We mogen er wel langs van de eigenaar.

Nu volgt een heel mooi stuk langs het water. Eerst over vlonders en later via een smal pad met uitzicht over hoge flats met uitzicht op het water. Leuk om hier te wandelen maar het trekt ons niet als woongebied. Vlak voor een opstapje bij de dijk verlaten we de route en wandelen naar het metrostation Zalmplaat. Vandaar kunnen we naar Schiedam waar we bij de Beren een heerlijke salade eten en onze dorst lessen met een pul bier. Nog een lange treinreis te gaan, mooi de gelegenheid om het volgende traject en reisopties alvast te onderzoeken.

Alle foto's van Maassluis - Hoogvliet

Dag 1 : Hoek van Holland - Maassluis

Altijd weer spannend een nieuwe LAW starten. Met nog verse herinneringen aan het Veluwe Zwerfpad is de keuze voor LAW6 Grote Rivierenpad wel een heel ander type wandeling. De gids is nog in herdruk dus doen we het vandaag met de oude versie en de extra aanwijzingen die we op Wandelnet.nl vonden. Volgens de gids zouden we kunnen reizen naar het station Hoek van Holland. Zoeken op de app NS of 9292 leert dat we alleen met een bus vanuit Schiedam Hoek van Holland kunnen komen. We gaan vroeger weg dan normaal om nog een beetje op tijd te kunnen starten. Koffie nemen we onderweg in de trein.

De route begint niet bij het strand, maar bij het niet meer bestaande treinstation. Met hulp van de GPS en de aanwijzingen uit 2016 van internet proberen we de juiste straten te vinden. Slingerend door Hoek van Holland komen we op de Kon. Emmaboulevard.

Industrie en drukte aan de overkant van de Nieuwe Waterweg, vóór ons een vispaviljoen. We vinden het nog een beetje te vroeg op de dag voor vis, maar het is wel voor ons het echte startmoment. Aan het eind van de boulevard passeren we radarpost Noorderhoofd. Achterlangs het gebouw komen we op een pad langs het water waar eb en vloed nog z’n invloed uitoefent. Betreden op eigen risico. Hier en daar lopen we langs de bermkant als er te veel water op het pad ligt, maar verder is het goed te doen. We passeren nog het Atlantikwall museum dat in een bunker is ondergebracht. Na ca 1 km komen we uit op het strand.

Hoek van Holland doet hier zijn naam eer aan zo op de punt van de Nieuwe Waterweg

en de ingang naar de Noordzee. Nu merken we pas goed dat er een flinke wind waait. De golven spatten hoog op en op het strand breken de woeste witte schuimkoppen. Geen weer om in de strandstoel te liggen. Op deze locatie staan diverse Landalhuisjes, je moet wel echt een strand of surfliefhebber zijn om hier een paar dagen te verblijven. Het trekt ons niet aan. Over een betonnen pad langs de huisjes komen we uit bij een aantal paviljoens. Door het weer zijn niet alleen de strandstoelen verlaten maar ook hier treffen we weinig bezoekers. Zelf nemen we even de tijd voor een kop koffie met appeltaart.

De volgende aanwijzing is onduidelijk. Waar is de hoge houten paal en duinopgang. Aan het eind van de boulevard gaan we de duinen in en met de GPS zoeken we de weg naar de route. Dwars door de duinen komen we op een verhard pad en

vinden zo de route terug, al is het een eind verderop dan gedacht. Achteraf hadden we nog een stuk over het strand verder moeten lopen, dan hadden we de duinopgang waarschijnlijk wel gevonden. Maar even nakijken als we de nieuwe gids in huis hebben. Inmiddels lopen we meer dan de oorspronkelijke route en genieten van strand en duinen. Een verbetering van het traject, maar de markering mag duidelijker. Via een trap omhoog komen we aan de rand van het dorp. De aanwijzing van internet geeft rechtsaf aan, de markering links. Deze zou bepalend zijn dus slaan we linksaf. Via een voetpad langs een drukke autoweg maken we een flinke omweg om uiteindelijk bij de Nieuwlandsedijk uit te komen. Wat jammer dat de oorspronkelijke weg door het groene gedeelte van het dorp is gewijzigd in dit stuk langs de autoweg.

Na de rotonde op de Nieuwlandsedijk gaat het pad omhoog en lopen we over een groene dijk met uitzicht op kassen. Een prachtig gezicht, hier staat dit gebied ook om bekend. Onze markering valt samen met het "WRNW Hof van Delfland pad". De beschrijving is weer onduidelijk, onze markering rood-wit is weg, dus volgen we een pad onderaan de dijk met de aanwijzing van het Hof van Holland pad. De vijver die we

zouden moeten zien missen we. Na wat dwalen staan we voor een hek waar we nauwelijks met onze rugtas doorheen kunnen. Na een bocht zien we een prachtige molen liggen naast een serie kassen, mooi gelegen aan een kleine sloot. Markering onduidelijk dus lopen we richting de molen en er zelfs omheen. Het lijkt niet te kloppen met onze aanwijzingen, dus maar weer de GPS geraadpleegd. We moeten terug en aan het eind in de bocht zien we verscholen tussen de bomen een smalle doorgang langs een ijzeren hek. Daarna vinden we het vervolg van de route en lopen over de Bonnenweg verder. Een prachtig pad langs het weiland met hoge begroeiing en dan duiken we het Staelduinse bos in. Hier treffen we oude bunkers aan. Het Staelduinse Bos bij ´s-Gravenzande is een prachtig stukje oorspronkelijke natuur in het drukke Westland. In het bezoekerscentrum d´Oude Koestal is informatie te vinden over de natuur in dit gebied. Onderweg beklimmen we een kleine uitkijktoren en gluren even over het natuurgebied vanuit een vogelspot post. Ook een bijzondere boom met wortels half boven en onder de grond trekt ook onze aandacht.

Tijd voor een lunchpauze. Op een bankje kijken we uit over een open grasvlakte met niet te missen elektriciteitsmasten. Via de Bonnenlaan komen we op een 3,4 km pad

de Oranjepolder in. Het pad loopt langs een kleine vaart met aan een kant kassen. Begrijpelijk dat na een halve km de nieuwe route afwijkt en naar rechts de Polderhaakweg opgaat. Dat zou spannender moeten zijn dat die lange rechte weg langs de kassen. Op een kaart langs de kant van de weg zien we hoe we volgens de nieuwe optie moeten lopen, best mooi. In de praktijk blijkt de markering anders te zijn en wandelen we richting een nieuw aangelegde spoorbaan naar de Waterweg. Kilometers lang volgen we dit pad tot we aan de rand van Maassluis uitkomen. Dit alternatief is veel langer en zelfs minder mooi dan het oorspronkelijke pad, onbegrijpelijk hoe dit verzonnen is.

Bij de gemeentegrens gaan we links af en volgen de aanwijzingen van internet. De route leidt buiten Maassluis om, tot we bij een afslag komen richting Maasland.

Ondanks dat het een fietspad is, razen diverse auto’s langs ons heen. Na ca. een kilometer gaat de route door een hek de weilanden in. We zoeken naar een pad, in de verte zien we de kerktoren van Maasland waar we naar toe moeten. Overal in het weiland staan kuddes koeien. Moeten we daar dwars doorheen?? Even teruglopend zien we wel een duidelijker pad, maar dit pad zit vol met gaten, oneffen ondergrond en risico op struikelen of blesseren van de enkels. Ook het passeren van de koeien lokt niet, dus besluiten we verder langs het fietspad te lopen. Het is wel een stuk omlopen maar ook veiliger. Via een bruggetje gaan we uiteindelijk over de vaart. Het is niet nodig langs de autoweg te wandelen, we nemen het fietspad dat parallel hieraan loopt.

Een mooi zicht op het dorp Maasland, met twee molens en de kerktoren. Aan de rand van het dorp proberen we het einde van het pad door de weilanden te vinden om zo

weer terug te komen op de echte route. Via de gevonden markeringen gaan we het dorp in. Wat een bijzonder prachtig dorp met kerkjes en kleine grachtjes. Het is al rond 19 uur dus de maag begint te knorren. Er is niet veel keus, dus gaan we een druk bezochte frietzaak in waar we een heerlijke gyrosschotel nemen. Zo doen we weer energie op om de bushalte op 15 minuten lopen te bereiken.

De teller staat op 30 km als we de bus instappen, ca 7 km meer dan de oorspronkelijke planning. De thuisreis gaat weer over Schiedam, Rotterdam en Utrecht waar we afscheid nemen met in onze agenda al weer 2 data voor vervolg gepland.

Alle foto's van Hoek van Holland - Maassluis