Na een vlotte treinreis stappen we uit op metrostation Rotterdam Zalmplaat. Even zoeken welke kant we op moeten en dan zijn we op weg naar het startpunt van dit traject bij de grasdijk langs de Oude Maas. Het overstapje is er niet meer, maar het dijkje is herkenbaar. In de nieuwe gids van het Grote Rivierenpad zijn ook de wandelknooppunten opgenomen. We merken al gauw dat dit helpt bij onduidelijke afslagen, een prima verbetering.
Wandelend langs het terrein van het Delta ziekenhuis komen we uit bij een haventje
waar we even omheen lopen voor we verder kunnen langs de oever. De Oude Maas wordt druk bevaren, we zien met regelmaat grote tankers langskomen. Over een brede grasstrook bereiken we de haven met veerpont naar Oud Beijerland. Hier maakt ons pad een scherpe bocht en gaat helemaal om de haven heen. Even genieten van het uitzicht over de Oude Maas. Daarna tijd voor ons eerste kopje koffie mét appeltaart. We schuiven op het terras in een paar luxe stoelen, zakken onderuit en genieten even van de zon. Heerlijke temperatuur, beter dan voorspelt, zo eind augustus.
Het pad om de haven heen is beplant met knotwilgen en geeft aan de haven een
natuurlijke aanblik. Zodra we om de haven heen zijn gelopen komen we in een verrassend mooi gebied, de grienden. Smalle paden met aan weerszijde knotwilgen. Naast de paden modderig natte grond met af en toe een smalle of brede sloot met wilgen of rietstengels. Over de sloten heen houten bruggetjes. Verbazingwekkend hoe die oude knotwilgen nog steeds overeind staan terwijl de stam aangevreten en verdord is. Met zelfs flinke gaten erin terwijl aan de bovenkant groene wilgentenen groeien.
We passeren de Eendenkooi Klein Profijt. Het wandelpad erdoorheen slaan we over, maar is wel erg aanlokkelijk.
Een poos lopen we verder langs een golfterrein tot we weer bij de Oude Maasoever uitkomen. Even verderop is een splitsing met de B-variant, het Erasmuspad. Onze route
gaat verder langs de oever, soms gras of over een houten vlonderpad. Opnieuw volgt een stuk door de Grienden tot we op de hoek bij een dam met een lichttorentje uitkomen. Een bank in de zon met prachtig uitzicht lokt, helaas al bezet. Dan maar verder lopen over de Achterzeedijk door een langgerekt park, de Jan Gerritse polder, aan de grens van Barendrecht. Boven op de heuvel zien we jongelui zitten. Via een schelpenpad dat om de heuvel heen kronkelt komen we boven en genieten van het uitzicht. Aan de ene kant de Oude Maas, aan de andere kant uitzicht over Barendrecht. Bovenop de heuvel staat een kunstwerk, Hill Mirror, waar we ons in spiegelen. Op een rij stoeltjes nemen we tijd voor een boterham.
Door het park naderen we de A29, een minder mooi stuk waar we over heen moeten vóór de rust terugkeert. Na het pannenkoekhuis, niet geschikt voor een break met koffie, lopen we langs een speeltuin met een minispoorlijn dat we een tijdje blijven volgen door het bos. We kruisen zowaar een spoorweg overgang in het bos en een rangeerterrein voor onderhoud. Al ziet de spoorlijn er door het gras tussen de rails niet echt onderhouden uit.
Op naar Heerjansdam, hier gaat de Oude Maas over in de Waal. Het is even zoeken naar de route, maar we krijg een tip van een dame in rolstoel die haar hondje aan het uitlaten is. De route gaat verder langs de Waal. Wij wijken af naar het pleintje bij de kerk, waar we bij een snackbar op het terras van een ijsje genieten. Jammer genoeg is
het pad vlak langs de Waal geblokkeerd, gevaarlijk door omgevallen bomen. Langs de weg bereiken we het spoor. Onder de spoortunnel door en dan wel verder langs de Waal. Aan beide kanten zien we door de weilanden heen een prachtig wandelpad lopen. Waarom onze route dan een kilometer langs een asfaltweg gaat is ons niet duidelijk, een gemiste kans. Voorbij de bocht zien we een recreatiegebied met parkeerplaats en zelfs een trap het water in voor de zwemliefhebbers. De huizen langs de weg hebben aan het water vaak nog een eigen steiger en zitje om van te genieten. In Rijsoord kijken we uit naar het beeldje van een jongen die herinnert aan de vlasteelt en oogst, maar vinden het niet.
Over de snelweg heen en daarna nog ca 2 kilometer naar Hendrik-Ido-Ambacht, ons eindpunt van dit traject. Niet het mooiste deel van de route. Auto’s razen langs ons heen. In het dorp zien we al snel een bushalte. Het is niet de halte we op het oog hadden in de planning, maar bus 92 bracht ons toch vlot naar station Lombardije, vanwaar we de trein nemen richting Utrecht. Op station Utrecht vulle we onze magen in de bistro, zodat we voldaan het laatste stukje van onze reis naar huis kunnen afleggen.
Alle foto's van Hoogvliet - Hendrik-Ido-Ambacht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten