Dag 13-14 : Nijmegen - Kranenburg - Kleve

GPR 30-08-2019 Nijmegen – Kranenburg Om 10 uur stapt deze ochtend mij vriendin bij me in de trein voor het laatste stukje naar Nijmegen. Hier vandaan gaan we een tweedaagse lopen als afsluiting van Het Grote Rivierenpad.

Dag 1: Nijmegen - Kranenburg

In Nijmegen beginnen we met koffie in het centrum. Het is wel even zoeken naar een rustig terras, want er wordt druk aan de wegen gewerkt, met de nodige teer-stank en veel lawaai. Op het plein bij de Ganzenheuvel lukt dat prima. Het weer is zonnig en we hebben er zin in.

Als eerste lopen we om de Sint Stevenskerk heen. Deze is groter dan verwacht, er is duidelijk verschil met oud en aanbouw te zien. Even naar binnen gluren en dan

door de poort naar de Grote Markt en de Waag. Het plein en de kerk zouden ons bekend voor moeten komen van het streekpad Nijmegen, maar het roept niet veel herinneringen op. Best een gezellig plein. We lopen om de Waag heen en dan langs een stukje oude Romeinse verdedigingsmuur naar de Waalkade. Met een prachtig zicht op alle bruggen over de Waal. Langs de Waal lopen we naar de Valkhof met fundamenten van een oud stadskasteel en een prachtig kapelletje dat van binnen te bezichtigen is. Over een oud bruggetje wandelen we via een schaduwrijk pad met mooie oude bomen door. Aan het eind gaat de route richting een drukke verkeersweg, die we oversteken, met aan de overkant het vervolg over de Batavierenweg.

We verlaten zo langzamerhand Nijmegen. Een smal verwilderd pad achter de laatste huizen langs had beter bijgehouden moeten worden, alternatief is een klein stukje langs de weg. We komen in een rustige wat bosrijkere omgeving met uitzicht op de rivier of

weilanden. Heerlijk in de schaduw want de zon breekt al goed door. Het prachtige Berg en Dal ligt voor ons. Hier en daar is het best zoeken naar de rood-witte markering. Wel herkennen we de wegwijzer Nederland-Duitsland met de spreuk: "Laat Vriendschap Heelen Wat Grenzen Deelen", een duidelijke verwijzing naar de recente geschiedenis in deze streek. Een flinke klim volgt. Eerst de Vossenberg op, we voelen onze kuiten en dat zal vandaag nog wel meer gebeuren. Over een heuvelkam is het met z’n slingerende paden enorm genieten. De volgende uitdaging is de Duivelsberg. Hier komen meerdere LAW- en streekpaden langs. Het pannenkoek restaurant is favoriet in deze streek. Gelukkig kunnen we nog een tafel in de schaduw bemachtigen.

Vanaf de Duivelsberg komen we uit op een opener landschap, beetje glooiend met hier en daar prachtige vergezichten. We wandelen langs Wyler verder naar Kranenburg. Deels langs de weg en gelukkig ook een deel over een parallel pad. In Kranenburg hebben we een overnachting geboekt. We zijn op tijd dus bezichtigen we eerst het historische centrum en stadswal. Uiteraard maken we een omweg om een stuk langs de stadswal aan de buitenkant te lopen. En vervolgens terug langs de binnenkant waar de huisjes toch wel erg petieterig zijn maar schattig om te zien.

Ondertussen passeren we enkele eetgelegenheden die we in het achterhoofd houden voor vanavond. Ons overnachtingsadres ligt ruim 1 km buiten het centrum. Bert en Hannie ontvangen ons heel gastvrij, eerst even kennismaken met een glas drinken. Op hun advies lopen we naar het restaurant op de hoek, typisch Duits volgens onze gastheer. Inderdaad komt de Schnitzel wel veelvuldig voor op het menu, in allerlei varianten. De keuze valt op een schnitzel met ei en spek en een cordon blue. Zoals gewoonlijk wisselen we de gerechten ook uit. Voor beide is de porties veel te groot. De aangeboden doggiebag slaan we af. Na een heerlijke douche en nog wat lezen duiken we vroeg ons bed in.

Dag 2: Kranenburg – Kleve

Al vroeg zijn we op voor het ontbijt van 7.30 uur. Voortreffelijk en heel verzorgd. Dit schrijven we dan ook in het gastenboek. Na uitgebreid afscheid nemen en bedanken

van de gastheer en gastvrouw is onze eerste actie terug naar het dorp op weg naar een supermarkt. Eenmaal onderweg naar Kleve zal er niets meer te vinden zijn aan restaurants of winkels, dus ook geen koffie. Dat zal moeten wachten tot Kleve. Bij de bakker van de supermarkt staat een lange rij. Er wordt in hoog tempo bediend, dus lang wachten hoeven we niet. Wat minder aantrekt zijn de wespen boven de zoete waar en taartjes. Met vier rozijnenbroodjes en extra water verlaten we de winkel om de route in het centrum op te pakken.

Het is nog vroeg en redelijke koel. De route start met maisvelden waar we doorheen lopen. In de nevel zien we in de verte nog de kerk van Kranenburg. Via een hek

gaat de route het bos in, de uitlopers van het Reichswald. Eerst langs de rand van open veld, daarna meer het bos in. De poging om in Frasselt een overnachting te boeken was niet gelukt en we kijken rond waar we dan terecht gekomen waren. Wel prachtig en verder op de route, zodat we de 2e dag minder kilometers tot Kleve hoefden te lopen. Maar we zijn achteraf heel tevreden met ons logeeradres bij Bert en Hannie, het aanbevelen waard. Nu volgen vele kilometers door het Reichswald. We moeten soms wat klimmen, maar over het algemeen zijn het lange rechte paden, op den duur wat saai. Over een parallel pad lopen twee vrouwen die ons aanspreken. Of we weten waar de Jacobsroute loopt? We vermoeden dat ze op ons pad hadden moeten lopen en even later wordt dat bevestigd als we bij de markering op de boom ook een Jakobsschelp herkennen. De E8 loopt samen op met onze route Grote Rivierenpad.

Als we het bos verlaten zijn we aan de rand van Kleve. Het is vroeger dan verwacht, rond 12 uur. Langs de huizen lopen we verder richting het centrum, op weg naar de koffie. Helaas is de eerste gelegenheid gesloten. Op een bank eten we daarom maar alvast een rozijnenbol. Het pad slaat af, richting een groengebied, en gaat langzaam omhoog lopend. In de verte verschijnt een oorlogsmonument, waar we ook een verrassend uitzicht over de tuinen van Kleve, nabij de Tiergarten krijgen. Het pad daalt weer omlaag en eindigt bij een voorrangsweg. Deze steken we over en bereiken via de Kavarinerstrasse het centrum.
Op een terras met uitzicht over een waterpartij en plein, waar zich een bruidspaar en gasten verzameld hebben, genieten we van een wafel met warme kersen en een welverdiende cappuccino. Ruim honderd meter door de winkelstraat op de kruising van Kavarinerstrassen en Grosse Strasse eindigt het pad. Nergens is een echt begin of eindpunt te ontdekken. Teleurstellend en geen foto waard.

We hebben nog wat tijd om Kleve verder te bekijken. Het Schwanenburg is bekend, hier gaan we via de aangegeven richtingbordjes naar toe. Maar eenmaal daar aangekomen twijfelen we of we het Schwanenburg wel willen bezichtigen.
Op een bankje in de schaduw bespreken we de alternatieven. Het is te ver terug naar de tuinen, dus valt de keuze op het Jacobspad langs de Kermisdahl. Even zoeken welke de goede richting is, maar dan toch een kort stuk ervan gelopen tot we besluiten aan het water te gaan zitten en van de eendjes en uitzicht te genieten. Tot onze verbazing zien we een eend een klein visje eten. Omdat later op de dag de bus nog maar eens in de twee uur gaat, besluiten we nu vroeger uit Kleve te vertrekken en de bus van 16.18 naar Nijmegen te nemen.

Terug wandelend komen we weer uit bij het terras waar we de wafel hebben gegeten. Hier is ook de bushalte naar Nijmegen. De NS-kaart blijkt ook geldig te zijn, alleen

werkt de mijne niet en mag ik gratis mee van de vriendelijke chauffeuse. Na een warme rit stappen we uit op de Waalkade. Op het terras van Dock 17 met uitzicht over het water lessen we de dorst met een koel glas bier en een heerlijke salade. Om op tijd thuis te zijn, ook wel gezellig voor onze partners, vertrekken we naar het station. Helaas blijkt dat er een seinstoring is en er tot Arnhem met de bus gereist moet worden. Donkere wolken pakken zich samen, er is onweer voorspeld. Op het moment dat we in de bus stappen breekt de lucht open en onweert het flink. Droog bereiken we Arnhem en gaan ieder onze eigen weg naar huis. Daar bereikt ons via de Gelderland omroep het nieuws dat een wind(water)hoos op de Waalkade veel schade heeft aangericht. Precies bij het terras waar we gegeten hebben. Wat een mazzel hebben we gehad, maar zuur voor de restaurants aan de Waalkade.

Met plezier kijken we terug op het Grote Rivierenpad, wel een beetje vreemd dat deze in Kleve eindigt waar niet direct een rivier te bekennen is. Vol energie op naar de volgende LAW: het Trekvogelpad.

Dag 12 : Hemmen-Dodewaard - Nijmegen

Vanwege de weersvoorspellingen hebben we onze wandeling verschoven en lopen we deze keer op een zondag. Van twee verschillende kanten arriveren we vlak na elkaar op het verlaten kleine stationnetje van Hemmen-Dodewaard. Fijn dat deze verbinding tussen Tiel en Arnhem nog bestaat.

Even zoeken naar het begin van het Grote Rivierenpad en dan gaan we op weg naar Hemmen, waar we onze eerste koffiestop gepland hebben. Een stuk langs het spoor, al zie en merk je er niet veel van.

Het pad loopt langs prachtige laantjes met bomen, dus ook lekker beschut, al brandt de zon nog niet fel. Verrassend is de prachtige vijver met overhangende treurwilgen bij Hemmen. De brasserie is pas om 11 uur open, dus wandelen we rustig aan daar naar toe. De bediening is al bezig de stoelen op het terras van kussens te voorzien. We kiezen een tafel half in de schaduw en wachten tot de bestelling wordt opgenomen. Wat een mooi plekje. Na de cappuccino met appelgebak gaan we naar de ruïne met een prachtige kasteeltuin. Volop aan diversiteit en veel in bloei, we treffen het met het seizoen.

Van Hemmen loopt het traject naar Zetten, waar we dwars door het dorp lopen. Aan het eind zoeken we nog of we het station zien, maar die ligt verborgen. Langs dit station

is mijn vriendin vanmorgen met de trein gekomen. We kruisen spoorlijn en voorrangsweg en wandelen richting Herveld Noord, een langgerekt dorp met een prachtige witte molen, Molen de Vink. Ondanks de flinke bries is de molen niet aan het draaien. En helaas niet te bezichtigen. Ongemerkt wandelen we verder naar Herveld-Zuid. In de gids staat Museumboerderij “Den Trip” vermeld. Op het voorterrein staan een aantal boerenkarren en werktuigen. Het pand bevat een waterzolder, vroeger in gebruik om vee naar boven te brengen en te beschermen tegen overstroming met water.

Onder de A50 door gaan we verder naar Loenen. Het kasteel ligt verborgen, die zien we niet. Wel een bankje om onze boterhammen op te eten. Een bestuurder van een auto vraagt naar de weg, een deel is nl afgesloten. Waarom wordt duidelijk als we later het dorp Slijk-Ewijk in wandelen. Er is een braderie, vele straten vol met kraampjes.

Een klein deel van de route gaat langs de kraampjes met aangeboden koopwaar. "Kan dit wel uit?" vragen we ons af. Van Slijk-Ewijk gaan we verder over de dijk langs de Waal. De bloesem van de fruitbomen is ondertussen veranderd in appels. Aan de andere kant het water van de Waal. Wat een afwisselend traject zo. Gelukkig valt het verkeer mee. Een hele strook langs het water is ingericht als camping en deze staat ook flink vol. Je moet van het uitzicht over het water houden, het is niet echt zwemwater met die grote tankers die langsvaren. In de verte de brug bij Lent over de Waal.

Bij Oosterhout gaan we de dijk af en lopen door het dorp. Het pad gaat verder langs een sloot, nu drooggevallen. Op een bankje nog even een korte rustpauze en dan op

naar Lent. Zigzaggend door een verrassende groene bosgebied zien we aan het eind de dijk. Hier moeten we volgens de gids omhoog, maar het hek is op slot. Een stukje verder langs een zijpad kruipen we onder prikkeldraad door en komen zo op de dijk. Achteraf hadden we dat zijpad af moeten lopen langs het weiland en daar door het hek. Nu recht op Nijmegen aan. Meerdere bruggen, nieuw en oud trekken onze aandacht. Een aantrekkelijke voetbrug leidt naar een pad midden tussen twee stromen van de Waal. Het uitzicht op de stad is geweldig. Even turen waar nu precies de Valkhof is.

Een klein deel van de gemarkeerde route volgen we nog door de winkelstraat heen. Op zoek naar Humphries waar we buiten op het terras van een heerlijk 2-gangenmenu genieten. Het was een goede beslissing om onze wandeldag uit te stellen naar zondag. Perfect wandelweer! Nog een tweedaagse voor de boeg naar Kleve en dan is het Grote Rivierenpad afgerond.

Alle foto's van Hemmen-Dodewaard - Nijmegen

Dag 10 : Tiel - Hemmen-Dodewaard

Op deze ochtend wacht ik rond 10.15 uur op mijn vriendin op station Tiel. De zon brandt al, dus smeer ik me eerst goed in met anti-zonnebrand. Daarna gaan we samen op zoek naar de veerpont over de Waal. Tot onze verbazing zien we een circustent van Renz staan. Ik was in de veronderstelling dat Circus Renz failliet was. Op hun website staat een compleet programma met voorstellingen in diverse plaatsen voor de komende maanden, blijkbaar is het weer een goed lopend bedrijf.

Het duurt maar een paar minuten om aan de overkant te komen. Wel is er veel deining door een langsvarend vrachtschip. Bij het Veerhuis gaan we koffie drinken op het terras, heerlijk dat dit eindelijk kan. Op onze vraag geeft de serveerster aan dat het mogelijk is om de struinroute te lopen; het is immers laag water. Die kans grijpen we aan, en we volgen een graspad dat al snel richting de rivier afbuigt. Daar blijven we een flink stuk langs lopen richting de brug bij Beneden-Leeuwen. Als we omkijken hebben we een prachtig uitzicht op Tiel met op de voorgrond de gele circustent.

We struinen over het graspad tot we niet verder kunnen en buigen af richting de

toegang tot de grote brug over de Waal. De brug zien we al heel lang in de verte dichterbij komen. Via een steile trap klimmen we rustig naar boven. Achter ons Beneden-Leeuwen, voor ons uitgestrekt de lange brug. Niet het mooiste deel van de route met al die langsrazende auto’s, dus we zijn blij als we aan de overkant via een trap weer af mogen dalen. Waarom zou men gekozen hebben om met deze route de Waal over te steken, als je daarna over zo'n akelige brug weer terug moet wandelen?

Op naar het dorp IJzendoorn, ook weer langs een struinroute. Achter de dijk zien we

met regelmaat ronde meertjes, waarin kikkers lustig kwaken. Deze Wielen zoals de ronde meertjes genoemd worden, ontstonden na een dijkdoorbraak en uitschurende werking van het binnenstromende water. We komen diverse keren vandaag deze wielen tegen, een mooie aanblik in het landschap. Aan een van deze binnenmeertjes eten we onze boterhammen op zittend op het gras. Een mooie plek langs een fiets/voetpad waar je toch een picknicktafel of bankje zou verwachten.

Voorbij IJzendoorn richting Ochten passeren we een overnachtingshaven met

aanlegplaatsen voor grote schepen. Net als we er langs lopen zien we een groot schip de haven indraaien. In Ochten gaan we op een terras van een cafetaria met uitzicht op de Waal even onze dorst eens goed lessen. Het pad gaat verder langs een met gele bloemen bedekt tegelpad. Koeien langs het water wisselen het uitzicht nog wat af. Onze indruk van dit stuk traject vandaag is dat het veel dijken, asfalt en veel van hetzelfde is, een beetje saai. Over het weer klagen we niet, de zon laat zich de hele dag goed zien. 😊

Het laatste deel gaat naar Dodewaard, waar het traject door het dorp loopt. We passeren de monumentale kerk en ontdekken zelfs een mooi park achter de pastorie. Terug naar de dijk en dan slaat de route af naar station Hemmen-Dodewaard. Het stuk is toch langer dan ingeschat dus zetten we nog even stevig de pas erin om op tijd het treinstation te bereiken. Het is niet erg duidelijk aan welke kant we de ingang zit. We steken snel over het spoor en dan naar de toegang. Er komt net een trein aan, de bomen gaan voor onze neus dicht. Gelukkig gaat deze trein de verkeerde richting uit. De bomen gaan weer open, zodat we net op tijd het perron aan de andere kant bereiken. De incheckpaaltjes zijn wat verborgen maar uiteindelijk stappen we opgelucht op tijd in de boemel naar Arnhem.

In de zon op een terras in het centrum valt een koud biertje er goed in. Wel verdiend na ruim 26 km lopen. Tijd om te plannen hoe en wanneer we de laatste twee trajecten kunnen lopen met als afsluiter een bezoek aan Kleve. Maar eerst nadert voor ons beide de zomervakantie……het volgende traject plannen we pas begin augustus. Dan hebben we veel stof om bij te kletsen!

Alle foto's van Tiel - Hemmen-Dodewaard

Dag 9 : Geldermalsen - Tiel

Als ik de dag na onze wandeling uit het raam kijk en aan deze blog begin, zie ik een grijze lucht. Wat een verschil met het mooie lenteweer gisteren bij het wandelen.

Mijn vriendin en ik ontmoetten elkaar op het station van Geldermalsen. Zij heeft al een reis van twee uur achter de rug, dus koffie is welkom. De stationsrestauratie trekt ons niet aan, maar de vorige keer hebben we naast het station een restaurant gezien waar we naar op weg gaan. Ramen donker, deur gesloten. Terug naar het station of gokken op een mogelijkheid aan het eind van de spoorlijn, waar we toch langs moeten lopen om de route weer op te pakken. We besluiten het laatste en dat pakt heel goed uit. Terras aan het water en in de zon. Een paar andere wandelaars zitten daar al aan de koffie met taart. Dat bestellen wij dus ook en genieten even van het zonnetje.

Vanaf het restaurant zien we de rood-witte markering en gaan op weg. Een stukje door het dorpje en dan de Meersteeg op. Al snel vallen ons de eerste bloeiende fruitbomen op. Hiervoor zijn we gekomen en het seizoen is dus op dit traject precies goed. Na ca. 2 km

stuiten we op een verkeersweg, geen markering te zien. Aan de hand van de kaart in de gids besluiten we een klein stukje terug te lopen. Ja hoor, een gemiste afslag. Markering niet op de weg aangegeven maar aan het hek voor het weiland. Blij dat we even zijn omgekeerd, want het pad wat nu volgt loopt temidden van de fruitboomgaarden waarvan al een groot deel in bloei. Fantastische aanblik. Na het oversteken van de N833 lopen we ongeveer 2 km over een slingerend graspad met een sloot aan onze rechterhand. Als we bij klimtoestellen komen, onderdeel van een soort van bootcamp, slaan we af richting de Put van Buren. Adembenemend met diverse waterplassen met riet. Dit natuurgebied bij Buren is ontstaan doordat kleigrond in kleine klompjes werd omgespit (tichelen) ten behoeve van de baksteen industrie. Daardoor is er nu bijzondere vegetatie, en dat levert wel 25 soorten dagvlinders in dit gebied. Maar daarvoor is het nog een beetje te vroeg in het jaar.

Vanuit het natuurgebied wandelen we Buren in. Hier zijn we al eens geweest toen we het Maarten van Rossumpad liepen. Een richtingaanwijzer leidt naar een moskee. Op een klein pleintje rusten we eerst even op een bankje in de zon. De moskee valt wat tegen. Langs de molen over de wal rond Buren, met nog een paar oude kanonnen, gaat de route verder richting Erichem. Een dorp bekend om z’n fruitteelt. Langs Kerk-Avezaath gaat het verder naar Zoelen waar we helaas niet in kasteel Zoelen mogen, maar wel even een rondje lopen om het van verschillende kanten te bewonderen. Lopend over het Zoelense Pad richting Tiel verwonderen we ons over met gaas ingepakte beukenbomen. Vreemd. Zou dat zijn om de bast tegen zonlicht te beschermen?

Nog een klein stukje en we lopen Tiel in. Door een park langs huizen met het autolawaai van de A15 in onze oren. Mooie huizen en park, maar van die langsrazende auto zou ik gek worden. In het centrum gaan we op zoek een terras in de zon om nog even na te genieten van deze prachtige route en lentedag. Na het eten blijkt er vertraging op het spoor te zijn richting Utrecht. Inzet van bussen verlicht gelukkig de tegenslag. Toch nog binnen redelijke tijd thuis, moe maar voldaan.

Alle foto's van Geldermalsen - Tiel

Dag 8 : Leerdam - Geldermalsen

Met in het achterhoofd twee hele mooie lenteweken, en dat in februari, staat er weer een wandeldag gepland. We hopen dat de lentezon zich vandaag ook even laat zien, want de temperatuur gaat omlaag en de regenkansen nemen de komende dagen toe. We gaan uit van het positieve.

Met de trein naar Leerdam, het station en de straten zijn ons bekend. De laatste keer hebben we het stadje uitgebreid verkend. Er is tijd genoeg voor koffie, dus bij bakker Bart schuiven we aan tafel en nemen er ook wat lekkers bij. Langs het ronde restaurant

De Beren, waar we de vorige keer hebben gedineerd, lopen we over de brug om aan de overkant de dijk de Oude Zuiderlinge op te gaan. Oeps, uitkijken, want het is modderig en daarmee ook erg glibberig. Langs de Galgenwiel wandelen we naar Asperen. We missen een afslag in het dorp, maar zien daardoor wel een heel bijzonder huis, een voormalige graanmolen met inscriptie. Terug langs het water en dan de brug over bij Fort Asperen. Beide zijn we hier wel eens aangestoken. Nu zien fort en terras er gesloten en met dit grijze weer ook niet echt aantrekkelijk uit. Voorbij het fort loopt het pad verder langs de Langedijk.

Dit hele traject van Leerdam naar Geldermalsen/Tiel is onderdeel van het Lingepad,

ook de moeite waard om in het voorjaar op de fiets te bezoeken. De dijk komt uit in Acquoy waar midden in het dorp een huis staat met een kerktorentje en er direct achter een echte kerk met een vrijstaande zeer scheve toren. Deze is vanaf het midden recht gezet om erger te voorkomen. Om de kerk heen kunnen we de toren van alle kanten bewonderen en lopen dan richting Rhenoy langs de dijk verder. We blijven uitzicht houden op de scheve toren met kerk ernaast. Een splitsing volgt met de waarschuwing dat honden niet op dit stuk mogen komen en een alternatieve weg

gevolgd moet worden. Wij volgen wel de route en steken een bruggetje over om midden in het gebied te komen. Prachtig hier!. Af en toe komt de zon ook even tevoorschijn. Het pad gaat verder door het weiland met uitzicht op twee kerktorens van Rhenoy. Aan het eind weer de dijk op naar het kruispunt. Tijd voor lunch, dus zoeken naar een geschikte gelegenheid via de app. Aan de rand van het fietspad is een partycentrum, we verwachten niet dat deze nu rond lunchtijd open is, maar lopen toch even die richting op. Inderdaad dicht maar aan de andere kant van de weg is een terras met cafetaria open. Even warm zitten en op voorstel van mijn vriendin genieten van een broodje kroket.

Van Rhenoy kronkelt het pad naar Rumpt. Langs de dijk komen we Huis te Rumpt

tegen waarvan de geschiedenis in de gids zelfs benoemd is. Er zou tussen de Grote en Kleine Wiel een kruis moeten staan waar vroeger het oude huis heeft gestaan. We genieten even van het zicht op de Grote en Kleine Wiel maar zien nergens een kruis. Dwars door de hoofdstraat van Rumpt en aan het eind lopen we de Blauwe Huisbrug over naar Beesd. Langs de rand van het dorp onder de snelweg A2 door naar het laatste deel van vandaag: door de Marienwaerdt. In het voorjaar staat het hier vol in bloei, nu is het net nog te vroeg. Aan de kant van de weg staan bomen met lage

stam en kronkelende takken. We vragen ons af wat voor fruitboom dit is. Een walnoot op de grond brengt ons op het idee dat dit walnootbomen zijn. Maar het pad heet Appeldijk... Bij de Hooghe Sluys zien we een bankje aan het water, even het uitzicht bewonderen en de voeten rust gunnen. Het is fris dus niet te lang. Verderop komen we bij het Gemaal de Neust en zien even verderop een B&B met boeren winkel en gelegenheid voor koffie of thee. Wat een mooie gelegenheid, zelfs met terras voor de mooie zonnige dagen. Binnen brand de haard. We maken een praatje met de eigenares en bestellen een kop thee.

Uitgerust en opgewarmd wandelen we het laatste stuk naar Tricht, wat dichterbij is dan we dachten. Het spoor over en naar rechts richting station Geldermalsen. Het is nog te vroeg om hier te eten en het ziet er ook niet gezellig uit. Met de trein naar Utrecht en daar samen bij een Argentijns restaurant aan de Oude gracht gezellig na gekletst en heerlijk gegeten.

Alle foto's van Leerdam - Geldermalsen

Dag 7 : Lexmond - Leerdam

Wandelen in januari, dat geeft risico op vorst of sneeuw. De hele week hebben we de voorspelling in de gaten gehouden. Onze gekozen wandeldag belooft droog te blijven, maar wel met een temperatuur net boven het vriespunt en oplopend naar 4 gr. De nacht ervoor heeft het gevroren. Als we om ons heen kijken vanuit de bus van Utrecht CS naar Lexmond zien we een schitterend landschap met rijp op de weilanden. We overleggen bij welke halte we moeten uitstappen en kiezen voor Lexmond de Zoom.

Als we uitgestapt zijn realiseren we ons dat we eigenlijk een halte verder hadden moeten beginnen. We staan langs de autoweg naar Lexmond en kijken rond. Met gps en boekje erbij vinden we waar we zijn, wel vlak bij de route. We realiseren ons dat

we het stuk van 2 km over de Kortenhoevendijk nu missen, maar gezien onze ervaring de vorige keer met autoverkeer op de dijk vinden we dat niet zo erg. We zoeken een opening om de weg over te steken, stappen uiteindelijk maar over de railing om aan de andere kant te komen. De route gaat over een graspad met bomenrij aan beide kanten. Op het kruispunt met een aantal sloten blijven we verrast staan. Wat een wonderschoon plaatje, rijp op het gras, laagje vorst in de sloten en die knotwilgen op rij. Genieten en natuurlijk vastleggen op de foto.

Aan het eind van het pad komen we uit bij het Merwedekanaal. Oppassen geblazen want het bruggetje en fietspad zijn glad. Aan het eind de brug over en dan een flink

stuk doorlopen langs de Bolgerijnsekade tot aan de A27 waar we via een gladde loopbrug de weg over steken. Maar ook even een terugblik naar het gebied dat we achterlaten. Na nog ca 1 km doorlopen langs dit pad slaan we bij knooppunt 88 af. De markering gaat over in mosterdkleurige paalkoppen die we verder al zigzaggend door het gebied volgen. We worden steeds enthousiaster over dit traject, echt genieten van dit prachtige in winterse tooi gehulde landschap.

De route gaat over in een pad door de weilanden. Hier en daar glibberen dus lopen we over de bevroren strook langs de afzetdraad. Aan het eind zien we een paar koeien. Hier zijn we niet echt fan van dus schuifelen we voorzichtig langs de rand zover mogelijk bij de koeien vandaan en klimmen over het hek. De rest van het pad leidt naar een boerenerf. Het gebied waar we doorheen lopen heet Hei- en Boeicop. Na de stal komen we op de asfaltweg en slaan af. Via de Zijdekade gaan we verder naar Schoonrewoerd. Daar duiken we café de Zwaan in, moe na ca 13 km lopen en toe aan een lunch. Van een kop soep met brood krijgen we weer energie en nemen hier ook rustig de tijd voor.

Vanuit Schoonrewoerd wandelen we het dorp uit naar een bijzonder stukje natuur,

het Wiel van Brassa. De aangrenzende Diefdijk tussen Leerdam en Everdingen beschermt het gebied de Vijheerenlanden tegen overstromingen. In 1573 brak de dijk door en ontstond een flink gat, wat vol liep. Hieromheen werd een nieuwe dijk aangelegd en ontstond het Schoonrewoerdse Wiel. Op de hoek bij de dijk waar we richting Leerdam afslaan staan twee prachtige panden waarvan een te koop staat. We volgen de Culemborgsche Vliet langs nog weer een plas het Wiel tot vlak bij het spoorwegviaduct waar we onderdoor gaan. Langs de Meerdijk lopen we

rond 4 uur Leerdam in. Het wordt al weer donker. Helaas is de glasblazerij gesloten, dat was nog wel een bezoekje waard geweest. Dan maar dwalen door de stad, we lopen wat winkels in en gaan op zoek naar een plek om even te zitten. Uiteindelijk belanden we bij de Hema voor een kop warme muntthee. Langs het voormalig fort is het niet ver meer naar De Beren waar we een tafel gereserveerd hebben als afsluiting van een mooie winterse wandeldag.

Alle foto's van Lexmond - Leerdam