Dag 13-14 : Nijmegen - Kranenburg - Kleve

GPR 30-08-2019 Nijmegen – Kranenburg Om 10 uur stapt deze ochtend mij vriendin bij me in de trein voor het laatste stukje naar Nijmegen. Hier vandaan gaan we een tweedaagse lopen als afsluiting van Het Grote Rivierenpad.

Dag 1: Nijmegen - Kranenburg

In Nijmegen beginnen we met koffie in het centrum. Het is wel even zoeken naar een rustig terras, want er wordt druk aan de wegen gewerkt, met de nodige teer-stank en veel lawaai. Op het plein bij de Ganzenheuvel lukt dat prima. Het weer is zonnig en we hebben er zin in.

Als eerste lopen we om de Sint Stevenskerk heen. Deze is groter dan verwacht, er is duidelijk verschil met oud en aanbouw te zien. Even naar binnen gluren en dan

door de poort naar de Grote Markt en de Waag. Het plein en de kerk zouden ons bekend voor moeten komen van het streekpad Nijmegen, maar het roept niet veel herinneringen op. Best een gezellig plein. We lopen om de Waag heen en dan langs een stukje oude Romeinse verdedigingsmuur naar de Waalkade. Met een prachtig zicht op alle bruggen over de Waal. Langs de Waal lopen we naar de Valkhof met fundamenten van een oud stadskasteel en een prachtig kapelletje dat van binnen te bezichtigen is. Over een oud bruggetje wandelen we via een schaduwrijk pad met mooie oude bomen door. Aan het eind gaat de route richting een drukke verkeersweg, die we oversteken, met aan de overkant het vervolg over de Batavierenweg.

We verlaten zo langzamerhand Nijmegen. Een smal verwilderd pad achter de laatste huizen langs had beter bijgehouden moeten worden, alternatief is een klein stukje langs de weg. We komen in een rustige wat bosrijkere omgeving met uitzicht op de rivier of

weilanden. Heerlijk in de schaduw want de zon breekt al goed door. Het prachtige Berg en Dal ligt voor ons. Hier en daar is het best zoeken naar de rood-witte markering. Wel herkennen we de wegwijzer Nederland-Duitsland met de spreuk: "Laat Vriendschap Heelen Wat Grenzen Deelen", een duidelijke verwijzing naar de recente geschiedenis in deze streek. Een flinke klim volgt. Eerst de Vossenberg op, we voelen onze kuiten en dat zal vandaag nog wel meer gebeuren. Over een heuvelkam is het met z’n slingerende paden enorm genieten. De volgende uitdaging is de Duivelsberg. Hier komen meerdere LAW- en streekpaden langs. Het pannenkoek restaurant is favoriet in deze streek. Gelukkig kunnen we nog een tafel in de schaduw bemachtigen.

Vanaf de Duivelsberg komen we uit op een opener landschap, beetje glooiend met hier en daar prachtige vergezichten. We wandelen langs Wyler verder naar Kranenburg. Deels langs de weg en gelukkig ook een deel over een parallel pad. In Kranenburg hebben we een overnachting geboekt. We zijn op tijd dus bezichtigen we eerst het historische centrum en stadswal. Uiteraard maken we een omweg om een stuk langs de stadswal aan de buitenkant te lopen. En vervolgens terug langs de binnenkant waar de huisjes toch wel erg petieterig zijn maar schattig om te zien.

Ondertussen passeren we enkele eetgelegenheden die we in het achterhoofd houden voor vanavond. Ons overnachtingsadres ligt ruim 1 km buiten het centrum. Bert en Hannie ontvangen ons heel gastvrij, eerst even kennismaken met een glas drinken. Op hun advies lopen we naar het restaurant op de hoek, typisch Duits volgens onze gastheer. Inderdaad komt de Schnitzel wel veelvuldig voor op het menu, in allerlei varianten. De keuze valt op een schnitzel met ei en spek en een cordon blue. Zoals gewoonlijk wisselen we de gerechten ook uit. Voor beide is de porties veel te groot. De aangeboden doggiebag slaan we af. Na een heerlijke douche en nog wat lezen duiken we vroeg ons bed in.

Dag 2: Kranenburg – Kleve

Al vroeg zijn we op voor het ontbijt van 7.30 uur. Voortreffelijk en heel verzorgd. Dit schrijven we dan ook in het gastenboek. Na uitgebreid afscheid nemen en bedanken

van de gastheer en gastvrouw is onze eerste actie terug naar het dorp op weg naar een supermarkt. Eenmaal onderweg naar Kleve zal er niets meer te vinden zijn aan restaurants of winkels, dus ook geen koffie. Dat zal moeten wachten tot Kleve. Bij de bakker van de supermarkt staat een lange rij. Er wordt in hoog tempo bediend, dus lang wachten hoeven we niet. Wat minder aantrekt zijn de wespen boven de zoete waar en taartjes. Met vier rozijnenbroodjes en extra water verlaten we de winkel om de route in het centrum op te pakken.

Het is nog vroeg en redelijke koel. De route start met maisvelden waar we doorheen lopen. In de nevel zien we in de verte nog de kerk van Kranenburg. Via een hek

gaat de route het bos in, de uitlopers van het Reichswald. Eerst langs de rand van open veld, daarna meer het bos in. De poging om in Frasselt een overnachting te boeken was niet gelukt en we kijken rond waar we dan terecht gekomen waren. Wel prachtig en verder op de route, zodat we de 2e dag minder kilometers tot Kleve hoefden te lopen. Maar we zijn achteraf heel tevreden met ons logeeradres bij Bert en Hannie, het aanbevelen waard. Nu volgen vele kilometers door het Reichswald. We moeten soms wat klimmen, maar over het algemeen zijn het lange rechte paden, op den duur wat saai. Over een parallel pad lopen twee vrouwen die ons aanspreken. Of we weten waar de Jacobsroute loopt? We vermoeden dat ze op ons pad hadden moeten lopen en even later wordt dat bevestigd als we bij de markering op de boom ook een Jakobsschelp herkennen. De E8 loopt samen op met onze route Grote Rivierenpad.

Als we het bos verlaten zijn we aan de rand van Kleve. Het is vroeger dan verwacht, rond 12 uur. Langs de huizen lopen we verder richting het centrum, op weg naar de koffie. Helaas is de eerste gelegenheid gesloten. Op een bank eten we daarom maar alvast een rozijnenbol. Het pad slaat af, richting een groengebied, en gaat langzaam omhoog lopend. In de verte verschijnt een oorlogsmonument, waar we ook een verrassend uitzicht over de tuinen van Kleve, nabij de Tiergarten krijgen. Het pad daalt weer omlaag en eindigt bij een voorrangsweg. Deze steken we over en bereiken via de Kavarinerstrasse het centrum.
Op een terras met uitzicht over een waterpartij en plein, waar zich een bruidspaar en gasten verzameld hebben, genieten we van een wafel met warme kersen en een welverdiende cappuccino. Ruim honderd meter door de winkelstraat op de kruising van Kavarinerstrassen en Grosse Strasse eindigt het pad. Nergens is een echt begin of eindpunt te ontdekken. Teleurstellend en geen foto waard.

We hebben nog wat tijd om Kleve verder te bekijken. Het Schwanenburg is bekend, hier gaan we via de aangegeven richtingbordjes naar toe. Maar eenmaal daar aangekomen twijfelen we of we het Schwanenburg wel willen bezichtigen.
Op een bankje in de schaduw bespreken we de alternatieven. Het is te ver terug naar de tuinen, dus valt de keuze op het Jacobspad langs de Kermisdahl. Even zoeken welke de goede richting is, maar dan toch een kort stuk ervan gelopen tot we besluiten aan het water te gaan zitten en van de eendjes en uitzicht te genieten. Tot onze verbazing zien we een eend een klein visje eten. Omdat later op de dag de bus nog maar eens in de twee uur gaat, besluiten we nu vroeger uit Kleve te vertrekken en de bus van 16.18 naar Nijmegen te nemen.

Terug wandelend komen we weer uit bij het terras waar we de wafel hebben gegeten. Hier is ook de bushalte naar Nijmegen. De NS-kaart blijkt ook geldig te zijn, alleen

werkt de mijne niet en mag ik gratis mee van de vriendelijke chauffeuse. Na een warme rit stappen we uit op de Waalkade. Op het terras van Dock 17 met uitzicht over het water lessen we de dorst met een koel glas bier en een heerlijke salade. Om op tijd thuis te zijn, ook wel gezellig voor onze partners, vertrekken we naar het station. Helaas blijkt dat er een seinstoring is en er tot Arnhem met de bus gereist moet worden. Donkere wolken pakken zich samen, er is onweer voorspeld. Op het moment dat we in de bus stappen breekt de lucht open en onweert het flink. Droog bereiken we Arnhem en gaan ieder onze eigen weg naar huis. Daar bereikt ons via de Gelderland omroep het nieuws dat een wind(water)hoos op de Waalkade veel schade heeft aangericht. Precies bij het terras waar we gegeten hebben. Wat een mazzel hebben we gehad, maar zuur voor de restaurants aan de Waalkade.

Met plezier kijken we terug op het Grote Rivierenpad, wel een beetje vreemd dat deze in Kleve eindigt waar niet direct een rivier te bekennen is. Vol energie op naar de volgende LAW: het Trekvogelpad.